Statystyki

  • Odwiedziło nas: 2546142
  • Do końca roku: 87 dni
  • Do wakacji: 265 dni

Kalendarium

Sobota, 2024-10-05

Imieniny: Flawii, Justyna

Historia i Patron

Szkoła nasza powstała w 1975 roku. 

Do 1 stycznia 1993 roku był to Zespół Szkół Górniczo - Energetycznych. Właśnie z dniem
1 stycznia 1993 roku Kuratorium Oświaty w Piotrkowie Trybunalskim przejęło do prowadzenia Zespół Szkół Górniczo - Energetycznych w Bełchatowie zmieniając jednocześnie jego nazwę na Zespół Szkół Mechaniczno - Energetycznych. W skład zespołu w chwili przejęcia wchodziły również szkoły górnicze, tj. Zasadnicza Szkoła Górnicza, Technikum Górnicze na podbudowie programowej szkoły podstawowej, Technikum Górnicze dla Pracujących (dorosłych) na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej.

Reorganizacja kształcenia w Zespole Szkół Górniczo - Energetycznych została dokonana na wniosek Dyrekcji KWB "Bełchatów" w roku szkolnym 1991/92, kiedy kompleks podlegał Ministerstwu Przemysłu i był finansowany częściowo przez KWB "Bełchatów. 

Od września 1991/92 ulegały gasnąco likwidacji Zasadnicza Szkoła Górnicza i Technikum Górnicze, a za zgodą organu nadrzędnego Kurator Oświaty w Piotrkowie Tryb. otworzył Zasadniczą Szkołę Zawodową i Technikum Mechaniczne.

Z dniem 31 sierpnia 1995 roku uległa likwidacji ostatnia szkoła górnicza wchodząca w skład Zespołu Szkół Mechaniczno - Energetycznych w Bełchatowie.

Pod taką nazwą szkoła istniała do roku szkolnego 1998/99 kiedy to nadano jej nazwę Zespołu Szkół Ponadpodstawowych nr 1 w Bełchatowie. Dodane zostały dwie klasy Liceum Ogólnokształcącego o profilach: ogólnym i matematyczno-fizyczno-informatycznym. 

Więcej o profilach nauczania oraz zasadach kwalifikacji dowiecie się na następnych stronach naszej witryny.

Wydarzenia z historii naszej szkoły - od powstania po dzień dzisiejszy:

01.IX.1975 - Utworzenie Zasadniczej Szkoły Górniczej Kopalni Węgla Brunatnego w Bełchatowie.

27.IX.1975 - Pierwsze ślubowanie klas pierwszych.

01.IX.1976 - Średnie Studium Zawodowe Kopalni "Bełchatów" w Bełchatowie.

01.IX.1976 - Utworzenie Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla Pracujących Elektrowni Bełchatów w budowie.

01.IX.1977 - Utworzenie Technikum Górniczego dla Pracujących w Bełchatowie oraz wręczenie szkole sztandaru ufundowanego przez KWB "Bełchatów".

01.IX.1978 - Powstanie Technikum Górniczego.

01.IX.1979 - Powstanie Technikum Energetycznego dla Pracujących.

24.IV.1981 - Pierwsza wystawa prac dyplomowych w naszej szkole.

01.IX.1981 - Utworzenie Technikum Energetycznego Elektrowni Bełchatów w Bełchatowie.

01.IX.1984 - Nadanie nazwy: "Zespół Szkół Górniczo - Energetycznych" Ministerstwa Górnictwa i Energetyki w Bełchatowie.

14.VI.1985 - Akt nadania Szpady Górniczej dla pocztu sztandarowego naszej szkoły przez Ministra Górnictwa i Energetyki.

17.X.1986 - Akt nadania sztandaru ZSE.

29.IX.1989 - Akt nadania imienia gen. Ludwika Czyżewskiego naszej szkole.

01.IX.1991 - Utworzenie Technikum Mechanicznego, Technikum Mechanicznego na podbudowie ZSZ, Technikum Energetycznego na podbudowie ZSZ.

01.I.1993 - Placówka otrzymuje kolejną nazwę: "Zespół Szkół Mechaniczno - Energetycznych".

01.IX.1993 - Warsztaty szkolne ZSM-E w Bełchatowie na bazie warsztatów KWB "Bełchatów" - oddział TM-5.

31.VIII.1993 - Likwidacja internatu ZSM-E w Bełchatowie oraz szkół dla Pracujących KWB Bełchatów i Elektrowni Bełchatów.

01.IX.1994 - Utworzenie Technikum Mechanicznego dla Dorosłych oraz Technikum Elektrycznego.

31.VIII.1995 - Likwidacja szkół górniczych - Technikum i Zasadniczej Szkoły Zawodowej. 

01.VIII.1996 - Przekształcenie Warsztatów Szkolnych w CKP (Centrum Kształcenia Praktycznego) w Bełchatowie.

01.IX.1997 - Wręczenie sztandaru ZSM-E ufundowanego przez rodziców.

01.IX.1998 - Przyjęcie przez szkołę nazwy: "Zespół Szkół Ponadpodstawowych nr 1"

01.IX.1998 - Powstanie IV Liceum Ogólnokształcącego w Bełchatowie (w ZSP nr 1).

1999 r. - Powstaje eksperymentalna klasa wojskowa jako wspólne przedsięwzięcie MON, MEN i 25 Brygady Kawalerii w Tomaszowie Mazowieckim. Jednostką patronacką został 7 Dywizjon Ułanów Lubelskich.

28.VI.2002 - Zmiana nazwy szkoły na: "Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 3"

2004/05 - Powstaje klasa tzw. wojskowa z rozszerzonym przysposobieniem obronnym. Jednostką patronacką jest 7 DUL.

01.IX.2005 - Wprowadzenie nowych zawodów w technikum:
technik informatyk,
technik teleinformatyk.

2008/09 - Klasa tzw. wojskowa funkcjonuje na zasadzie innowacji pedagogicznej.

2007/08 
- Utworzona zostaje klasa tzw. policyjna w ramach IV LO. Jest to klasa oparta na programie autorskim. Klasa policyjna to wspólne przedsięwzięcie szkoły i KPP w Bełchatowie, które zostało usankcjonowane odpowiednim porozumieniem.

2008/09 
- Klasa tzw. policyjna funkcjonuje na zasadzie innowacji pedagogicznej.

2008/09
 - Powstaje klasa tzw. strażacka. Jest to klasa, która na początku działa na podstawie programu autorskiego. Klasa strażacka to wspólne przedsięwzięcie KPPSP w Bełchatowie oraz Zarządu Powiatowego OSPRP w Bełchatowie.

2010/11
- Klasa tzw. strażacka funkcjonuje na zasadzie innowacji pedagogicznej.

 

Patron naszej szkoły

Gen. bryg. Ludwik Czyżewski urodził się 08.10.1892 r. w Wandolinie koło Wiszniowa. Ludwik w 1911 roku zdał maturę. Następnie wstąpił na Uniwersytet im. Jana Kazimierza we Lwowie. Od 1908 roku należał do tajnej organizacji „Związek Walki Czynnej”, a od 1912 roku do Związku Strzeleckiego.
Za tę działalność już w Polsce Niepodległej został odznaczony Medalem Niepodległości. W 1913 roku ukończył szkołę oficerów rezerwy. W czasie pierwszej wojny światowej brał udział w walkach pod Kraśnikiem, Majdanem Skrzyneckim, Gorlicami, Bieczem, Odrzykoniem, Jasłem, a następnie we Włoszech. W czasie walk był dwukrotnie ranny. Przez Austriaków został odznaczony Złotym Medalem Waleczności. Utrzymywał kontakty z legionami Piłsudskiego. W październiku 1918 roku zorganizował w Lublanie (obecna stolica Słowenii) pierwszy transport polskich żołnierzy i odjechał z nim do tworzącej się Polski.
Już w listopadzie 1918 roku zorganizował w Piotrkowie Trybunalskim pierwszy batalion Wojska Polskiego i sformułował 26 Pułk Piechoty. Z pułkiem tym wyruszył na front górnośląski. Od stycznia 1920 roku walczył na froncie wschodnim. Był dwukrotnie ranny, został też dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych i awansowany do stopnia kapitana. Następnie przeniesiony został do Ministerstwa Spraw Wojskowych – Departamentu Piechoty w Warszawie.
W 1922 roku wracił do Piotrkowa Trybunalskiego, do 25 Pułku Piechoty na stanowisko dowódcy batalionu i został awansowany do stopnia majora. W 1935 roku mianowano go dowódcą 2 p.p. leg. w Sandomierzu i awansowano do stopnia pułkownika. We wrześniu 1939 roku Czyżewski wyruszył ze swym pułkiem na wojnę. W ramach grupy Operacyjnej „Piotrków” dowodzonej przez gen. Wiktora Thommee objął dowództwo odcinka „Rozprza-Borowskie Góry-Księży Młyn”, broniąc rejonu Radomsko-Bełchatów.
Po ciężkich walkach w dniach 3-5 września 1939 roku opuścił redutę Borowskie Góry i poprzez Dłutów, Tuszyn, Błonie, Ożarów dotarł do twierdzy Modlin.
Od 14 do 29 września 1939 roku bronił odcinka „Zakroczym” i twierdzy Modlin. Za obronę Polski we wrześniu 1939 roku odznaczony został Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy. Po kapitulacji przebywał w obozie jenieckim w Działdowie, skąd udało mu się uciec i ukryć w Warszawie. Od lutego 1940 roku pełnił funkcję inspektora Komendy Głównej ZWZ, a po przemianowaniu w 1942 roku Komendy Głównej Armii Krajowej. Od maja 1942 roku do marca 1943 roku był komendantem Okręgu AK-Łódź, a od marca 1943 do lata 1944 roku komendantem AK Okręgu Lwów. Używał pseudonimów „Julian” i „Dalia”.
Przez rząd emigracyjny w Londynie mianowany został generałem brygady i odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari IV klasy. Po rozwiązaniu AK uczył w wiejskiej szkole w Adamkach koło Kalisza. Od 1946 roku osiedlił się we Wrocławiu. Podjął pracę przy odbudowie Ratusza Wrocławskiego, a potem Książnicy Atlas. Potem został dyrektorem Oddziału Produkcyjnego Przedsiębiorstwa Wydawnictw Kartograficznych we Wrocławiu. 29 lutego 1968 roku przeszedł na emeryturę. Za wydajną i wzorową pracę został odznaczony przez Radę Państwa PRL Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Po przejściu na emeryturę działał społecznie. Z jego inicjatywy powstał pomnik w rejonie Gór Borowskich i tablica pamiątkowa w Zakroczymiu i Sandomierzu. Wydał dwie publikacje: „Wspomnienia dowódcy obrony Zakroczymia” i książkę „Od Gór Borowskich do Zakroczymia”.
Co roku odbywał spotkania z byłymi żołnierzami: u stóp Gór Borowskich, na cmentarzu w Grocholicach i w Zakroczymiu. Zmarł 25 marca 1985 roku we Wrocławiu i zgodnie z życzeniem pochowany został w grobowcu rodzinnym na starym cmentarzu w Piotrkowie Trybunalskim.

Kontakt

ul. Czapliniecka 96
97 - 400 Bełchatów
woj. łódzkie
Polska

 

Telefon: 446323156

email: sekretariat@zsp1belchatow.pl